Ach je kent het, elke dag word je wakker in je eigen bed (meestal toch) en denk je dit is weer een doorsnee dag. Opstaan, douchen, eten en op de fiets naar school, maar na een paa keer geeuwen gaan de ogen helemaal open en dan besef ik het weer. Ik lig weliswaar in een lekker groot bed maar een bed naast mij ligt een ventje en ahja die noem ik nu broertje. Het is raar, ik spreek nu het merendeel van de dag een andere taal en ik noem andere mensen mijn ouders die toch wel wat bruiner zijn dan de ouders die ik mij kan herinneren, ik noem anderen mijn broer en zus en nog anderen nonkel,tante of neef en nicht. Kortom niet echt doorsnee meer, maar toch een verandering ;). Het begint nu allemaal natuurlijk en ook gemeend te klinken. Elke dag naar de universiteit of in mijn geval toch een poging..
Al is mijn routine in de universiteit niet zoveel anders als die op middelbare school, ik ben nog steeds afgeleid door dagdromen en dergelijke, maar nu gaan die dagdromen niet meer over hoe ik dertig Orcs hun hoofd afhak met 1 slag ( allee meestal toch niet, maar zeg nu wie een beetje van die films hield zou dat nu niet graag doen?) of hoe ik een bal van onze geliefde Rik Rutten weer met een pracht van een reflex uit de kooi haal (eerlijk hij scoort wel eens, maar dit is mijn blog dus ik kies de kijk en kant van het verhaal).
Nu begin ik ook eens meer over mijn toekomst te denken of over wie Robbe Wils Dominguez nu eigenlijk is.
Ik wist natuurlijk al wel wat over mijn eigen, maar toch beetje zelfreflectie kan soms geen kwaad, voor niemand. Dat ik niet perfect is natuurlijk geen verrassing, toch ik had nood aan om mijn eigen beter te leren kennen. Ik ben koppig soms wat op het arrogante af, wat lichtgeraakt en kan bepaalde kritiek nogal moeilijk verdragen terwijl ik kritiek te makkelijk uitdeel, verschrikkelijk lui en ongeorganiseerd en verwacht vaak meer van andere mensen dan ik van mijzelf verwacht. Ik kan zo nog doorgaan maar ik wil toch ook bepaalde goede kanten van mij toch ook even in de schijnwerper zetten. Ik heb een open persoonlijkheid, zelfstandig, onafhankelijk, ik hecht veel waarde aan vriendschap en toch ook aan de mening van mijn vrienden en familie. Ik hou van het avontuur en zet wel eens graag een stapje over de lijn maar soms heb ik dat duztje in de rug nodig (Alcohol en wat minder twijfelde vrienden vallen daar zeker onder). Ik luister naar rede en kan het goed uitleggen, sociaal aangelegd en iemand die er is voor zijn vrienden.
Ook heb ik veel gedacht en zeker de laatste dagen heb ik eigenlijk veel nagedacht over de personen die een belangrijke rol in mijn leven spelen of speelden.. Nu de eerste tekenen van heimwee wat opspelen doet het deugd om met die mensen te praten. Ik denk dat de meeste het wel weten of toch degenen die het moeten weten, ik geef enorm veel om mijn familie, Mijn papa, mama, mijn twee lastpakken van zussen waar ik een hele goede band met heb, een te goede band volgens sommigen (ja ik heb het tegen jullie smeerlapkes van de Chiro ;) ). Ik heb twee paar geweldige grootouders, laat ik ook zeker mijn peter niet vergeten en mijn vele tantes, nonkels, neven en nichten waar ik steeds meer apprecieer om bij te zijn.
Ik hou ook veel van jullie vrienden, mercikes voor de al vele momenten en mogen nog veel volgen, ook zeker voor de velen die er altijd voor mij waren in mijn soms (te) emotionele periodes. Ik heb het die mensen niet altijd even makkelijk gemaakt. Och ja hoort bij de puberteit zeker? Ik denk van wel.
Ik mis jullie dat is duidelijk maar aan terugkeren denk ik niet het is hier veel te goed, maar bepaalde rollen zullen die Panamezen nooit voor mij kunnen invullen. Ik hoop dat jullie het geduld kunnen opbrengen om dit te lezen want dit persoonlijk gedeelte is wel heeeeel wat langer dan verwacht.
Back to Panama, zoals ik heb verteld ging ik met een paar uitwisselingsstudenten figureren in de film 'Hands of Stone' Ik was gevraagd voor twee dagen, we werden verwacht om 5u s'ochtends op het verzamelpunt. Na ons ingeschreven te hebben een ontbijtje en dan gaan omkleden. een broek zo hoog dat het je tepels streelt en een hemd waar elke hipster jaloers op is. Oh ja voeg daarbij de halve liter gel in je haar en daar heb je een prachtige Amerikaanse student uit de jaren '60. Zo'n film is voornamelijk uren wachten. Onze rol was het Amerikaanse volkslied zingen met uitzicht op een protesterende massa Panamese studenten. die de mariniers bestormen in een poging de Amerikaanse vlag neer te halen en die door de Panamese te vervangen. Mocht Mvr. Bockaerts daar nog meer vragen over hebben dan zal ik die natuurlijk met alle plezier beantwoorden. ook schieten ze er eentje uit de vlaggenmast toch leuk om te zien hoe alles ineen steekt in zo'n film, natuurlijke duizend keer dezelfde scene uit elke mogelijke hoek zo nam het twee dagen voor eigenlijk 1 scene. Ik verbleef die dagen met Jackson in het hostel Panamericano vlak bij Luna's het party hostel, spijtig genoeg toen volzet. maar Panamericano ligt in dezelfde wijk en heeft 1 troef dat Luna's niet heeft , een dakterras met een dj installatie die ik vlot aan de praat kreeg( een stekker in het stopcontact steken is nu niet echt moeilijk) dus je maakt gewoon je eigen feest met zicht op de skyline. Het leuke is dat je daar zoveel mensen leert kennen, lekker sociaal zijn is de boodschap.
Dus op zich was dat wel een geslaagd avontuur.
Wat ik hier veel doe is naar het strand gaan je moet ervan profiteren dat alles hier op zo'n korte afstand is.
lekker warm water en een cantine vlak in de buurt dus heerlijke frisse pintjes aan 75 cent en goed gezelschap wat wilt een mens nog meer. Ook stond Magalies vejaardag op het menu, de oppurtuniteit om de groep weer bij elkaar te halen. Jongens bij mij thuis, dames bij Emma thuis. Ik had te horen gekregen dat er een ph was in Las Tablas( openluchtdiscotheek/fuif) inkom afhankelijk van het uur voor ons de eerste dag 8 dollar de dag, hop naar binnen en jawel eindelijk degelijke muziek, Plena afwisselend met ook wat meer Europese muzieken jawel toch ook een flesje Seco en laten we zeggen een historisch avondje dat zich de volgende nacht weer herhaalde want na 1 geslaagde nacht moet men dat toch weer proberen te overtreffen? Vlotjes gelukt dankzij Reino en Colton en wat nieuwe Panamese vrienden. Zondag dan de verjaardag van Magalie gevierd, de knappe en leuke meid uit het Bonheidse ;). Op het gemak een desfile bezocht en gewoon genieten van het samenzijn, daarna rustig doorzakken bij mij thuis in de hangmat. Om af te sluiten nog een bezoek aan de zee en dan afscheid te nemen.
Nu nog op het gemakje nagenieten en we zullen elkaar hopenlijk wel weer snel opnieuw zien.
Wel ook slecht nieuws, Ze hebben mijn vader overvallen toen hij terug kwam van het lotterijkantoor. Hij was gedrogeerd( vermoedelijk via een drankje toegediend) versuft in zijn auto min of meer van de weg geramd. Al het geld gestolen min of meer 2000 dollar waarvan toch ook een aanzienlijke som van ons eigen huishouden. maar het belangrijkste is dat hij in orde is en er geen blijvende schade is.
Maar ze laten zich niet doen, zo'n dingen gebeuren en ze gaan verder met een glimlach op het gezicht en dat bewonder ik.
Geniet nog, ik zal hetzelfde doen!
maandag 18 november 2013
zaterdag 26 oktober 2013
een nieuwe carriere wending?
Hey opnieuw of voor sommigen eindelijk opnieuw.
Je moet dat van de goede kant zien, ik heb gewoon geen tijd omdat ik de hele tijd bezig ben of toch gewoon geniet van het luie leven hier. (dat zich toch al wel begint te profileren aan het buikje)
ik moet nu toch wel beginnen nadenken wat er allemaal gebeurt is want het ene is toch wat vager of dat aan overmatig drankgebruik ligt laat ik in het midden, maar bon zoals ik al zei ik ben hier bezig en ik amuseer mij. Ik groei elke dag dichter naar mijn gezin toe en dat doet wel deugd. Ik noem hun nu al een tijdje mama en papa en zo begint het toch ook te voelen, in het begin voelt het raar om iemand anders zo te noemen, maar naarmate je elkaar leert kennen heb je meer de neiging om in elkaars armen te springen en begint het natuurlijk te voelen.
Na die heerlijke vakantie in San Blas was het terugkeren naar de normale wereld van Universiteit. In de ochtend sta ik om 6 op douch oftewel met stromend water of met de emmer afhankelijk of het water werkt atvaak zo niet is. Ontbijtje maken en dan wandelen naar onze winkel om goeiemorgen te zeggen en dan de bus naar de unief te pakken. Ik heb les tot een uur of 12 en dan keer ik meestal naar huis of ik ga nog iets doen met een uitwisselingsstudent. Een paar avonden in de week ga ik ook iets drinken met mijn ouders in de bar vlakbij, ge ziet wij zijn vor elkaar gemaakt. Panamezen zijn eigenlijk over het algemeen vrij vaak dronken. Nu ik ook terug wa van San Blas waren het de 9 dagen feesten van Guararé: stierengevechten, typische dansen en een folklore optochten en openlucht discotheken het is er allemaal. Dankzij Rik moest ik mij in de ring begeven en deelnemen aan het stierengevecht, gemoet wat overhebben voor vriendschap zeker? Al moet ik het gevaar toch wel minimaliseren aangezien we met een 50 tal binnen de ring stonden. Niettemin is het toch hollen als de stier in de buurt komt. ook waren het die dagen dat ik voor de eerste keer in mijn typico kledij rondliep, een hemd met gekleurde knopen ,broek en schoenen. Nog geen hoed want die hadden we thuis niet in mijn maat. nog wat met vrienden gaan feesten, voor mij waren die feesten meer dan geslaagd. In de week erachter wat recupereren en dan donderdag feest in ijn dorp wat volledig met guararé valt te vergelijken maar op veel kleinere schaal.Vuurwerk om 9uur in de ochtend het kan niet gekker. Vrijdag is het dan het aftreden van de konining van het vorige jaar en de kroning van blijkbaar een van mijn 3000 nichten, familie ik denk dat half Panama aan elkaar gerelateerd is.
Zaterdag ben ik dan met de voetbalploeg naar de feesten van El Munoz, ook wel weer typische dansen maar goed geamuseerd en daar Hjördis leren kennen en haar wel eerst goed schrik aangejaagd met tien starende Panamezen rond mij die maar bleven riepen hoe mooi ze was en wat ze wou drinken van hun.
Ik ben ook een week naar de hoofdstad geweest om die te gaan verkennen en mijn visum voor een jaar in orde te brengen. Ik bleef daa slapen bij Reinout die daar in een super gezin leeft en ook in een supercomite met veel activiteiten en waar ze smen elaars verjaardag vieren en organiseren, iets wat toch echt bij ons op het platteland ontbreekt. het was dan leuk om daar aan mee te doen en is een keer thaïs te eten, want onze eigen cultuur delen en die van de anderen leren kennen is ook een onderdeel van onze uitwisseling. de dag erachter zijn we dan met een grote groep weer Thaïs gaan eten in een restaurant en daarna nog even naar het casino, begonnen met drie dollar en met de riante som van drie dollar en vijfentwintig cent geëindigd, toch wel grappig om die uitdrukking op mensen hun gezicht te zien als je daar je kleine som komt afhalen. Toen vertelde Tomas ons( een duitser voor de verandering) dat men nog figuranten zocht voor de film "Hands of stone" met Robert de Niro en Usher raar genoeg. Reinout had wel goesting du ik ging met hem mee om hem in te schrijven maar eerst had ik er niet echt goesting in maar ik liet mij vlot overtuigen door de casting. Gisteren ben ik gebeld en ik word maandag en drie en vier november verwacht om te figureren en eerlijk gezegd ik kijk er wel naar uit.
Spijtig geeg slaagde Panama zich ondanks de gunstige uitgangpositie zich niet te plaatsen voor de wereldbeker, twee keer verloren in de laatste minuten tegen mexico en de USA, ik heb een land nog nooit van feestgedruis in zo een stilte zien overgaan. Wat begrijpelijk is dat als je op 1 minuut van het einde ineens van gequalificeerd naar nu ja de absolute verliezer gaat.
Ook hebben we babyshower van mijn zus is net achter de rug en ik heb de rest van mijn eigenlijk echt loco familie leren kennen. het was een succes en een feest panamezen waardig.
met een paar spelletjes waar ik eindigde met een pamper aan voor de rest van de avond. Nachtje daarvoor eindelijk naar de discotheek geraakt van Las Tablas.
Straks weer naar een feest in El Munoz met de ploeg ik heb er goesting in!
Ik zet een paar foto's op facebook dus zeker kijken!
Hasta Luego en stiekem mis ik jullie toch een beetje!
Ook hier toch nog een gelukkige verjaardag aan de jongeheer Vinck die vandaag 20 Lentes jong wordt!
Je moet dat van de goede kant zien, ik heb gewoon geen tijd omdat ik de hele tijd bezig ben of toch gewoon geniet van het luie leven hier. (dat zich toch al wel begint te profileren aan het buikje)
ik moet nu toch wel beginnen nadenken wat er allemaal gebeurt is want het ene is toch wat vager of dat aan overmatig drankgebruik ligt laat ik in het midden, maar bon zoals ik al zei ik ben hier bezig en ik amuseer mij. Ik groei elke dag dichter naar mijn gezin toe en dat doet wel deugd. Ik noem hun nu al een tijdje mama en papa en zo begint het toch ook te voelen, in het begin voelt het raar om iemand anders zo te noemen, maar naarmate je elkaar leert kennen heb je meer de neiging om in elkaars armen te springen en begint het natuurlijk te voelen.
Na die heerlijke vakantie in San Blas was het terugkeren naar de normale wereld van Universiteit. In de ochtend sta ik om 6 op douch oftewel met stromend water of met de emmer afhankelijk of het water werkt atvaak zo niet is. Ontbijtje maken en dan wandelen naar onze winkel om goeiemorgen te zeggen en dan de bus naar de unief te pakken. Ik heb les tot een uur of 12 en dan keer ik meestal naar huis of ik ga nog iets doen met een uitwisselingsstudent. Een paar avonden in de week ga ik ook iets drinken met mijn ouders in de bar vlakbij, ge ziet wij zijn vor elkaar gemaakt. Panamezen zijn eigenlijk over het algemeen vrij vaak dronken. Nu ik ook terug wa van San Blas waren het de 9 dagen feesten van Guararé: stierengevechten, typische dansen en een folklore optochten en openlucht discotheken het is er allemaal. Dankzij Rik moest ik mij in de ring begeven en deelnemen aan het stierengevecht, gemoet wat overhebben voor vriendschap zeker? Al moet ik het gevaar toch wel minimaliseren aangezien we met een 50 tal binnen de ring stonden. Niettemin is het toch hollen als de stier in de buurt komt. ook waren het die dagen dat ik voor de eerste keer in mijn typico kledij rondliep, een hemd met gekleurde knopen ,broek en schoenen. Nog geen hoed want die hadden we thuis niet in mijn maat. nog wat met vrienden gaan feesten, voor mij waren die feesten meer dan geslaagd. In de week erachter wat recupereren en dan donderdag feest in ijn dorp wat volledig met guararé valt te vergelijken maar op veel kleinere schaal.Vuurwerk om 9uur in de ochtend het kan niet gekker. Vrijdag is het dan het aftreden van de konining van het vorige jaar en de kroning van blijkbaar een van mijn 3000 nichten, familie ik denk dat half Panama aan elkaar gerelateerd is.
Zaterdag ben ik dan met de voetbalploeg naar de feesten van El Munoz, ook wel weer typische dansen maar goed geamuseerd en daar Hjördis leren kennen en haar wel eerst goed schrik aangejaagd met tien starende Panamezen rond mij die maar bleven riepen hoe mooi ze was en wat ze wou drinken van hun.
Ik ben ook een week naar de hoofdstad geweest om die te gaan verkennen en mijn visum voor een jaar in orde te brengen. Ik bleef daa slapen bij Reinout die daar in een super gezin leeft en ook in een supercomite met veel activiteiten en waar ze smen elaars verjaardag vieren en organiseren, iets wat toch echt bij ons op het platteland ontbreekt. het was dan leuk om daar aan mee te doen en is een keer thaïs te eten, want onze eigen cultuur delen en die van de anderen leren kennen is ook een onderdeel van onze uitwisseling. de dag erachter zijn we dan met een grote groep weer Thaïs gaan eten in een restaurant en daarna nog even naar het casino, begonnen met drie dollar en met de riante som van drie dollar en vijfentwintig cent geëindigd, toch wel grappig om die uitdrukking op mensen hun gezicht te zien als je daar je kleine som komt afhalen. Toen vertelde Tomas ons( een duitser voor de verandering) dat men nog figuranten zocht voor de film "Hands of stone" met Robert de Niro en Usher raar genoeg. Reinout had wel goesting du ik ging met hem mee om hem in te schrijven maar eerst had ik er niet echt goesting in maar ik liet mij vlot overtuigen door de casting. Gisteren ben ik gebeld en ik word maandag en drie en vier november verwacht om te figureren en eerlijk gezegd ik kijk er wel naar uit.
Spijtig geeg slaagde Panama zich ondanks de gunstige uitgangpositie zich niet te plaatsen voor de wereldbeker, twee keer verloren in de laatste minuten tegen mexico en de USA, ik heb een land nog nooit van feestgedruis in zo een stilte zien overgaan. Wat begrijpelijk is dat als je op 1 minuut van het einde ineens van gequalificeerd naar nu ja de absolute verliezer gaat.
Ook hebben we babyshower van mijn zus is net achter de rug en ik heb de rest van mijn eigenlijk echt loco familie leren kennen. het was een succes en een feest panamezen waardig.
met een paar spelletjes waar ik eindigde met een pamper aan voor de rest van de avond. Nachtje daarvoor eindelijk naar de discotheek geraakt van Las Tablas.
Straks weer naar een feest in El Munoz met de ploeg ik heb er goesting in!
Ik zet een paar foto's op facebook dus zeker kijken!
Hasta Luego en stiekem mis ik jullie toch een beetje!
Ook hier toch nog een gelukkige verjaardag aan de jongeheer Vinck die vandaag 20 Lentes jong wordt!
woensdag 25 september 2013
Het aards paradijs
Oh Panama land van vrouwen met baarden en snorren.
Oh Panama natte droom van elke priester..
Oh Panama met je goedkoop en lekker bier.
Ach ja Panama het is een veelzijdig land en verrast je elke dag. Als het niet de vrouw met een baard is naast je in de bus, dan is het prijsverschil tussen Las Tablas en Panama City wel.
Het is eigenlijk deze afgelopen twee weken heel veel veranderd, het is eigenlijk raar dat ik nog maar twee weken verder ben. Dus de vorige keer schreef ik dat ik naar een vrijwilger ging om daar te leven ,maar ik ben nooit tot daar geraakt. Toen ik mijn vrijwilger tegenkwam wist hij helemaal niet dat ik ging komen, Pardon? Communicatie is hier niet echt top.. och ja en dan nam hij mij mee naar mensen om met hun te gaan praten en mij voor te stellen en dan nog geen 5 minuten later zeiden die mensen we halen je spullen. Wij willen dat je bij ons komt wonen je verdient beter. Joehoe direct pinten op tafel en daarna de auto in en mijn bagage gaan halen. Ik woon nu in een klein huisje met beide grootouders, ik deel mijn kamer met mijn kleine broer van 12 en mijn zus van 17 die zwanger is slaapt bij mijn mama en papa. Ook leven mijn neef en nicht vaak bij ons en dan gaan mijn ouders slapen in de winkel. Dus nu heb ik echt geen gebrek aan eten ik word echt vet gemest. Ik mag zelfs het huis niet verlaten tenzij ik heb gegeten, ik was eens zonder verrokken, ze had direct naar AFS gebeld omdat ze ongerust was, best wel lief! ik ben hier nu twee weken en ik voel mij super goed in dit gezin. Als ik weg ben en ze bellen of smsen mij is het al zoon wanneer kom je terug of blij je er liever wat langer? Ik noem hun ook gewoon mama en papa en zo begint het ook te voelen.
ik ben ook naar de rest van de familie geweest en allemaal stuk voor stuk heel vriendelijk en net zoals bijna lle Panamezen houden ze van een feestje geven zodat ze een reden hebben om veel te drinken. Secco, rum, bier en wijn het is er allemaal aanwezig.
Ik ben nu ook ondertussen 18, heerlijk ook hier in Panama is dat belangrijk. De dertiende was ook de verjaardag van Emma en dat werd dus op school gevierd. Ze hadden een cake voor haar mee en wensten haar allemaal in het Spaans nog velen jaren en de jongens hopen dat onze blonde schone bij hun blijft. Daarna zijn we met ons 4 naar haar thuis gegaan want Magalie en Jackson waren ook speciaal afgekomen om te komen feest vieren. Bij haar thuis aangekomen de vrouwen achter de kookpotten en de mannen in bed voor een middagdutje. Als we wakke werden stond er een heerlijke vol-au-vent voor ons klaar met frietjes en rijst. Met de magen goed gevuld was iedereen klaar om te gaan feesten in Chitre. We hadden wel een probleem de club was afgehuurd dus zijn we maar gaan vieren in het casino, zolang je een fles Secco hebt maakt het niet uit waar je viert. Eindelijk was het dan 12 uur en is die 17 weggeveegd en staat de 18 er in de plaats. Het was een goeie avond die ik lang met mij ga meedragen.
Maar dit weekend was het gene waar ik naar uitkeek een weekendje San Blas, een van de mooiste plaatsen op deze wereld. Ik kreeg de uitnodiging van Jordan om mee met hem Zara en Lennard mee te gaan. Vrijdag de bus op naar Panama city waar ik een slaapplaats had geregeld bij een AFS vrijwilger. Ann-Sofie was zo vriendelijk om in de terminal op mij te wachten, tis toch een schatje ze. In de macdonalds gaan eten en met dank aan de drukte een gratis extra hamburger en portie friet. Ze heeft me haar Unief getoond en dan ben ik met Priscianis en Cristianis mee naar hun appartement gegaan. In de avond zijn we uit gegaan in Casco Vecho in een bar die juist opende en het was gezellig. (Panamezen kunnen absoluut niet drinken)
Volgende ochtend was het dan zo ver met de auto op weg. Dan in de boot en genieten van het prachtig uitzicht, al de palmbomen en onbewoonde eilanden het is het waard en dan vaarden we voorbij twee dolfijnen, heerlijk om die is in het echt te zien. komen we daar aan op de prachtigste plaats op deze planeet, Palmbomen wit strand en een helder blauwe zee. De zwembroek aan en in het water. we hebben op die dagen veel volk leren kennen: Duitsers, Canadezen, israeliers, Fransen, Amerikanen en een ier. Het waren toffe dagen met hun en zeker toffe nachten! We zijn er ook gaan snorkelen naar een schipwrak, dat was echt een ervaring met al die kleurrijke vissen. Het was spijtig dat we daar wegmoesten foto's zullen nog volgen die moeten nog wat uitgewisseld worden.
Het is nu woensdag en dat is de dag dat er een programma is waarbij Panamezen een bekende zanger moeten nadoen en ik kijk er met veel plezier naar, ik zal hier een paar linken zetten dan kunnen jullie mee genieten.http://www.youtube.com/watch?v=yF6LiLWCnrU
http://www.youtube.com/watch?v=0W571BWy67k
http://www.youtube.com/watch?v=8GXEMmIHnzM
Gisteren heb ik voor de eerste keer Leguaan gekregen en man dat was lekker, de vis is hier ook heel goed net zoals de krab. Ik ben nog altijd blij als ik groenten krijg, ik kijk al niet meer wat er kan tussenzitten of er op mijn bord ligt ik vind het lekker, eindelijk daar zullen ze thuis blij mee zijn.
Chau en doet dat allemaal goed op de universiteit!
Oh Panama natte droom van elke priester..
Oh Panama met je goedkoop en lekker bier.
Ach ja Panama het is een veelzijdig land en verrast je elke dag. Als het niet de vrouw met een baard is naast je in de bus, dan is het prijsverschil tussen Las Tablas en Panama City wel.
Het is eigenlijk deze afgelopen twee weken heel veel veranderd, het is eigenlijk raar dat ik nog maar twee weken verder ben. Dus de vorige keer schreef ik dat ik naar een vrijwilger ging om daar te leven ,maar ik ben nooit tot daar geraakt. Toen ik mijn vrijwilger tegenkwam wist hij helemaal niet dat ik ging komen, Pardon? Communicatie is hier niet echt top.. och ja en dan nam hij mij mee naar mensen om met hun te gaan praten en mij voor te stellen en dan nog geen 5 minuten later zeiden die mensen we halen je spullen. Wij willen dat je bij ons komt wonen je verdient beter. Joehoe direct pinten op tafel en daarna de auto in en mijn bagage gaan halen. Ik woon nu in een klein huisje met beide grootouders, ik deel mijn kamer met mijn kleine broer van 12 en mijn zus van 17 die zwanger is slaapt bij mijn mama en papa. Ook leven mijn neef en nicht vaak bij ons en dan gaan mijn ouders slapen in de winkel. Dus nu heb ik echt geen gebrek aan eten ik word echt vet gemest. Ik mag zelfs het huis niet verlaten tenzij ik heb gegeten, ik was eens zonder verrokken, ze had direct naar AFS gebeld omdat ze ongerust was, best wel lief! ik ben hier nu twee weken en ik voel mij super goed in dit gezin. Als ik weg ben en ze bellen of smsen mij is het al zoon wanneer kom je terug of blij je er liever wat langer? Ik noem hun ook gewoon mama en papa en zo begint het ook te voelen.
ik ben ook naar de rest van de familie geweest en allemaal stuk voor stuk heel vriendelijk en net zoals bijna lle Panamezen houden ze van een feestje geven zodat ze een reden hebben om veel te drinken. Secco, rum, bier en wijn het is er allemaal aanwezig.
Ik ben nu ook ondertussen 18, heerlijk ook hier in Panama is dat belangrijk. De dertiende was ook de verjaardag van Emma en dat werd dus op school gevierd. Ze hadden een cake voor haar mee en wensten haar allemaal in het Spaans nog velen jaren en de jongens hopen dat onze blonde schone bij hun blijft. Daarna zijn we met ons 4 naar haar thuis gegaan want Magalie en Jackson waren ook speciaal afgekomen om te komen feest vieren. Bij haar thuis aangekomen de vrouwen achter de kookpotten en de mannen in bed voor een middagdutje. Als we wakke werden stond er een heerlijke vol-au-vent voor ons klaar met frietjes en rijst. Met de magen goed gevuld was iedereen klaar om te gaan feesten in Chitre. We hadden wel een probleem de club was afgehuurd dus zijn we maar gaan vieren in het casino, zolang je een fles Secco hebt maakt het niet uit waar je viert. Eindelijk was het dan 12 uur en is die 17 weggeveegd en staat de 18 er in de plaats. Het was een goeie avond die ik lang met mij ga meedragen.
Maar dit weekend was het gene waar ik naar uitkeek een weekendje San Blas, een van de mooiste plaatsen op deze wereld. Ik kreeg de uitnodiging van Jordan om mee met hem Zara en Lennard mee te gaan. Vrijdag de bus op naar Panama city waar ik een slaapplaats had geregeld bij een AFS vrijwilger. Ann-Sofie was zo vriendelijk om in de terminal op mij te wachten, tis toch een schatje ze. In de macdonalds gaan eten en met dank aan de drukte een gratis extra hamburger en portie friet. Ze heeft me haar Unief getoond en dan ben ik met Priscianis en Cristianis mee naar hun appartement gegaan. In de avond zijn we uit gegaan in Casco Vecho in een bar die juist opende en het was gezellig. (Panamezen kunnen absoluut niet drinken)
Volgende ochtend was het dan zo ver met de auto op weg. Dan in de boot en genieten van het prachtig uitzicht, al de palmbomen en onbewoonde eilanden het is het waard en dan vaarden we voorbij twee dolfijnen, heerlijk om die is in het echt te zien. komen we daar aan op de prachtigste plaats op deze planeet, Palmbomen wit strand en een helder blauwe zee. De zwembroek aan en in het water. we hebben op die dagen veel volk leren kennen: Duitsers, Canadezen, israeliers, Fransen, Amerikanen en een ier. Het waren toffe dagen met hun en zeker toffe nachten! We zijn er ook gaan snorkelen naar een schipwrak, dat was echt een ervaring met al die kleurrijke vissen. Het was spijtig dat we daar wegmoesten foto's zullen nog volgen die moeten nog wat uitgewisseld worden.
Het is nu woensdag en dat is de dag dat er een programma is waarbij Panamezen een bekende zanger moeten nadoen en ik kijk er met veel plezier naar, ik zal hier een paar linken zetten dan kunnen jullie mee genieten.http://www.youtube.com/watch?v=yF6LiLWCnrU
http://www.youtube.com/watch?v=0W571BWy67k
http://www.youtube.com/watch?v=8GXEMmIHnzM
Gisteren heb ik voor de eerste keer Leguaan gekregen en man dat was lekker, de vis is hier ook heel goed net zoals de krab. Ik ben nog altijd blij als ik groenten krijg, ik kijk al niet meer wat er kan tussenzitten of er op mijn bord ligt ik vind het lekker, eindelijk daar zullen ze thuis blij mee zijn.
Chau en doet dat allemaal goed op de universiteit!
dinsdag 10 september 2013
Een nieuwe start
Hola amigos
Het is nog altijd moeilijk te vatten dat ik in Panama zit en jullie in het gewone België. Ik geniet elke keer als ik wakker word en besef dat ik hier ben. Er is nog veel werk voor de boeg maar ik begin mij hier echt thuis te voelen als ik nu zou moeten vertrekken zou het toch al wat moeilijk worden.
Het is hier echt top, ik ben blij om even uit België weg te zijn. Ik geniet ervan dat iedereen gewoon goeiedag zegt tegen elkaar en zo hecht met elkaar omgaat. Panamezen zijn heel behulpzame mensen en willen niet meer dan dat ik mij hier thuisvoel
2-4 september hadden we een 'weekend' in het pittoreske Gorgona om daar drie dagen te genieten en onze ervaringen te delen. We zagen er allemaal naar uit om elkaar terug te zien na die eerste maand en onze ervaringen te bespreken. Lien had voorgesteld dat haar broer ons wel zou brengen, dat betekende reizen in stijl! Haar broer werkt voor de president en dat brengt wel wat privileges met zich mee, zoals sirenes en zwaailampen. Dus plankgas naar Gorgona met als er auto in de weg reed de lichten aan. Ik mocht mij uitleven met de microfoon en zo onze aankomst van verre aankondigen! Gorgona heeft geweten dat de prachtige AFS-ers er waren. Al moet ik zeggen dat ook de rest raar opkeek toen er iemand door een microfoon stond te roepen in het Spaans, die ze niet konden zien door de geblindeerde ramen.
Aangekomen in het paradijs strand en prachtig weer, ook de huisjes die dik in orde waren met hangmat mochten er zijn! Buiten ontspannen waren we er ook om te 'werken'. we maakten onze borst nat voor een spervuur van mogelijke vragen. Dat was voor de een makkelijker dan voor de ander en daar bedoel ik eigenlijk vooral ondertekende mee. Ik kon ze niet beantwoorden omdat ik nu ja een ietwat speciale situatie maar daar leest u later meer over.( heerlijk toch een kleine cliffhanger in een blog?)
Daarna in de avond op het strand een kampvuur dat enkel tot stand kwam door samenwerking van Scouts en Chiro. Je ziet in Panama iedereen vindt elkaar. Tot in de late uurtjes lachen en genieten van de idylische locatie met een lichtshow van bliksem op de achtergrond dat een magnifiek schouwspel was.
Verder genieten van elkaars gezelschap en elklaar steun bieden en zo werd onze kleine familie gesmeed. België, de USA en Panama werden 1 en de ideeën ontsproten en stapelden zich op, Major Lazor in Panama City check! voor de rest nog wat genoten aan het zwembad en dan moesten we al weer terug en jawel en weer met stijl. zo kwam een einde aan drie deugddoende dagen met groenten. (nooit gedacht dat ik zo blij ging zijn nog is groenten te hebben gegeten want dat kennen ze hier niet echt.
Zoals ik al zei was het voor mij wat moeilijker, ik heb nooit echt een gezin gehad vanaf het begin heb ik eigenlijk alleen geleefd mijn mama was letterlijk nooit thuis. Eerst kreeg ik nog eten maar na een week, twee weken niet meer. Ik snapte niet waarom, ik had soms enkel ontbijt of als ik wat later wakker was at ik ontbijt als middageten en dat was het dan. Ik was op het einde van de week uitgehongerd en had ik gelukkig Emma om mijn buikje weer te vullen met het lekkers van haar restaurant. Ik heb dan gevraagd waarom ik geen eten kreeg en waarom ik altijd alleen was, want dat gaat zowat tegen alle voorwaarden en verwachtingen van een gastgezin en daar werd mij verteld dat ik mijn eigen eten moest kopen en betalen en koken en dat ik praktisch altijd alleen zou zijn. Nu ja ik had dan wenend naar AFS kunnen lopen en dan kunnen vragen om te wissellen en daar dacht ik ook aan. Ik heb dan besloten om het een kans te geven en beginnen echt op mijn eigen te leven. Ik zocht de winkels waar ik eten kon kopen en hoe ik er kon geraken. Sergio had mij gezegd hoe de bus werkte dus dat was een kleine moeite. ik had wel een probleem en want ik kende de keuken niet maar daar heeft Joe dan weer bij geholpen en zo werd ik elke dag wat zelfstandiger. Ik leerde hoe ik de wasmachine moest gebruiken en dat was eigenlijk niet zo moeilijk en strijken. Ik vervloek sindsdien hemden.. Ik kuiste mijn kamer enzovoort. Ik had eigenlijk van AFS een huis gekregen om in te wonen. Ik ben wel trots op mijn eigen ik heb op mijn eigen leren leven in een land dat ik niet ken en de taal nog niet goed van beheers. Dus ik ben ook wel dankbaar dat ik die stamp onder mijn kont heb gekregen en dat ik nu alles zelf heb gedaan wat mijn mama voor mij in België deed. Ik apprecieer haar werk nu dubbel zo hard nu ik het zelf moet doen. Maar aan de andere kant het is zwaar om zo veel alleen te zijn en geen gezin te hebben. Je mist na een tijd toch wel echt dat vader- en moederfiguur. Al zijn die nog wel altijd in staat om je een standje te geven omdat de blog niet regelmatig genoeg wordt bijgewerkt ook al zit je aan de andere kant van de oceaan. Parenting at distance you are doing it right! Dus heeft AFS logischerwijs besloten om mij hier weg te halen want niemand hoort zoveel alleen te zijn en zijn eigen eten te betalen.Dus morgen vor jullie al vandaag ga ik tijdelijk bij een vrijwilger wonen tot ze een familie hebben gevonden de voor mij kan zorgen.
Er is ook net een lading duitsers aangekomen die vrijwilgerswerk doen en ik heb Johanna een dagje meegenomen naar het strand om kennis te maken en haar de buurt te tonen. Net zoals alle vorige keren was het water van een geweldige temperatuur en een stralende zon. Zondag was dan weer matchday, Ik mocht deze keer van het begin starten en in vergelijking met de vorige match was het veel ruwer. deze keer veel beter gespeeld rol De Petter enkel na 80 minuten eraf moeten gaan na een tackle op de knie en helaas bleef het 0-0. Ik krijg wel veel verantwoordelijkheid ik neem de hoekschoppen en als er een rechtstreekse vrijtrap is mag ik die afwisselend met Chucky nemen.
Volgend weekend ziet er met Emma's verjaardag en mijn verjaardag al allesinds veelbelovend uit!
Dat is dan weer voor een volgende keer, helaas!
Tot de volgende en drinkt op mijn verjaardag allemaal nen bak in mijn naam, danku bij voorbaat.
Het is nog altijd moeilijk te vatten dat ik in Panama zit en jullie in het gewone België. Ik geniet elke keer als ik wakker word en besef dat ik hier ben. Er is nog veel werk voor de boeg maar ik begin mij hier echt thuis te voelen als ik nu zou moeten vertrekken zou het toch al wat moeilijk worden.
Het is hier echt top, ik ben blij om even uit België weg te zijn. Ik geniet ervan dat iedereen gewoon goeiedag zegt tegen elkaar en zo hecht met elkaar omgaat. Panamezen zijn heel behulpzame mensen en willen niet meer dan dat ik mij hier thuisvoel
2-4 september hadden we een 'weekend' in het pittoreske Gorgona om daar drie dagen te genieten en onze ervaringen te delen. We zagen er allemaal naar uit om elkaar terug te zien na die eerste maand en onze ervaringen te bespreken. Lien had voorgesteld dat haar broer ons wel zou brengen, dat betekende reizen in stijl! Haar broer werkt voor de president en dat brengt wel wat privileges met zich mee, zoals sirenes en zwaailampen. Dus plankgas naar Gorgona met als er auto in de weg reed de lichten aan. Ik mocht mij uitleven met de microfoon en zo onze aankomst van verre aankondigen! Gorgona heeft geweten dat de prachtige AFS-ers er waren. Al moet ik zeggen dat ook de rest raar opkeek toen er iemand door een microfoon stond te roepen in het Spaans, die ze niet konden zien door de geblindeerde ramen.
Aangekomen in het paradijs strand en prachtig weer, ook de huisjes die dik in orde waren met hangmat mochten er zijn! Buiten ontspannen waren we er ook om te 'werken'. we maakten onze borst nat voor een spervuur van mogelijke vragen. Dat was voor de een makkelijker dan voor de ander en daar bedoel ik eigenlijk vooral ondertekende mee. Ik kon ze niet beantwoorden omdat ik nu ja een ietwat speciale situatie maar daar leest u later meer over.( heerlijk toch een kleine cliffhanger in een blog?)
Daarna in de avond op het strand een kampvuur dat enkel tot stand kwam door samenwerking van Scouts en Chiro. Je ziet in Panama iedereen vindt elkaar. Tot in de late uurtjes lachen en genieten van de idylische locatie met een lichtshow van bliksem op de achtergrond dat een magnifiek schouwspel was.
Verder genieten van elkaars gezelschap en elklaar steun bieden en zo werd onze kleine familie gesmeed. België, de USA en Panama werden 1 en de ideeën ontsproten en stapelden zich op, Major Lazor in Panama City check! voor de rest nog wat genoten aan het zwembad en dan moesten we al weer terug en jawel en weer met stijl. zo kwam een einde aan drie deugddoende dagen met groenten. (nooit gedacht dat ik zo blij ging zijn nog is groenten te hebben gegeten want dat kennen ze hier niet echt.
Zoals ik al zei was het voor mij wat moeilijker, ik heb nooit echt een gezin gehad vanaf het begin heb ik eigenlijk alleen geleefd mijn mama was letterlijk nooit thuis. Eerst kreeg ik nog eten maar na een week, twee weken niet meer. Ik snapte niet waarom, ik had soms enkel ontbijt of als ik wat later wakker was at ik ontbijt als middageten en dat was het dan. Ik was op het einde van de week uitgehongerd en had ik gelukkig Emma om mijn buikje weer te vullen met het lekkers van haar restaurant. Ik heb dan gevraagd waarom ik geen eten kreeg en waarom ik altijd alleen was, want dat gaat zowat tegen alle voorwaarden en verwachtingen van een gastgezin en daar werd mij verteld dat ik mijn eigen eten moest kopen en betalen en koken en dat ik praktisch altijd alleen zou zijn. Nu ja ik had dan wenend naar AFS kunnen lopen en dan kunnen vragen om te wissellen en daar dacht ik ook aan. Ik heb dan besloten om het een kans te geven en beginnen echt op mijn eigen te leven. Ik zocht de winkels waar ik eten kon kopen en hoe ik er kon geraken. Sergio had mij gezegd hoe de bus werkte dus dat was een kleine moeite. ik had wel een probleem en want ik kende de keuken niet maar daar heeft Joe dan weer bij geholpen en zo werd ik elke dag wat zelfstandiger. Ik leerde hoe ik de wasmachine moest gebruiken en dat was eigenlijk niet zo moeilijk en strijken. Ik vervloek sindsdien hemden.. Ik kuiste mijn kamer enzovoort. Ik had eigenlijk van AFS een huis gekregen om in te wonen. Ik ben wel trots op mijn eigen ik heb op mijn eigen leren leven in een land dat ik niet ken en de taal nog niet goed van beheers. Dus ik ben ook wel dankbaar dat ik die stamp onder mijn kont heb gekregen en dat ik nu alles zelf heb gedaan wat mijn mama voor mij in België deed. Ik apprecieer haar werk nu dubbel zo hard nu ik het zelf moet doen. Maar aan de andere kant het is zwaar om zo veel alleen te zijn en geen gezin te hebben. Je mist na een tijd toch wel echt dat vader- en moederfiguur. Al zijn die nog wel altijd in staat om je een standje te geven omdat de blog niet regelmatig genoeg wordt bijgewerkt ook al zit je aan de andere kant van de oceaan. Parenting at distance you are doing it right! Dus heeft AFS logischerwijs besloten om mij hier weg te halen want niemand hoort zoveel alleen te zijn en zijn eigen eten te betalen.Dus morgen vor jullie al vandaag ga ik tijdelijk bij een vrijwilger wonen tot ze een familie hebben gevonden de voor mij kan zorgen.
Er is ook net een lading duitsers aangekomen die vrijwilgerswerk doen en ik heb Johanna een dagje meegenomen naar het strand om kennis te maken en haar de buurt te tonen. Net zoals alle vorige keren was het water van een geweldige temperatuur en een stralende zon. Zondag was dan weer matchday, Ik mocht deze keer van het begin starten en in vergelijking met de vorige match was het veel ruwer. deze keer veel beter gespeeld rol De Petter enkel na 80 minuten eraf moeten gaan na een tackle op de knie en helaas bleef het 0-0. Ik krijg wel veel verantwoordelijkheid ik neem de hoekschoppen en als er een rechtstreekse vrijtrap is mag ik die afwisselend met Chucky nemen.
Volgend weekend ziet er met Emma's verjaardag en mijn verjaardag al allesinds veelbelovend uit!
Dat is dan weer voor een volgende keer, helaas!
Tot de volgende en drinkt op mijn verjaardag allemaal nen bak in mijn naam, danku bij voorbaat.
maandag 2 september 2013
Samson en Gert-Wij willen voetballen
De dagen volgen elkaar hier snel op, de ene dag regen en de andere bakken dat het niet meer schoon is.
Op de universiteit gaat alles op z'n gemak. We moeten wel binnekort een presentatie over België doen in het Spaans, maar die is al volledig klaar.
Na dat de match van vorige week niet doorging was het deze zondag dan zo ver, eindelijk!
Toch wel een beetje zenuwachtig want iki wist niet goed wat mij te wachten stond. Ik kom direct in een groep terecht dat mij met alles wilt helpen en al plannen ligt te maken voor mijn verjaardag.
We maakten ons klaar, ik met mijn prachtig truitje dat ik cadeau kreeg en opwarmen. We speelden tegen Real Madrid, achteraf gezien was Bale toch wel duidelijk niet van de partij en de rest van de ploeg ook niet.
We hebben met 5-0 gewonnen ook dankzij een paar saves waar courtois zelfs bewondering zou opbrengen.
Ik mocht de hele tweede helft spelen als centale middenvelder de moeilijkheid hier is wel dat je maar met 10 speelt en dus maar met 1 centrale middenvelder dus het was voor mij loodzwaar maar desondanks geen slechte match gespeeld. eenmaal dat de communicatie beter gaat en de conditie zal ik meer ballen krijgen en er meer kunnen recupereren. Achteraf alles gevierd met een paar bakken bier en ik heb er een getrakteerd voor mijn eerste match en Viva Bélgica is waarschijnlijk de nieuwe lijfspreuk. Binnekort krijgen we allemaal truitjes met naam en rugnummer. Ik ga spelen met nummer 17 want de 7 was al bezet, er is nog enkel een discussie over welke naam dat er bij mij opkomt maar dat zien we wel! We hebben de spelersbus nog gedoopt!
Het is wel een grotendeels nieuwe ploeg maar we hopen toch om net als de vorige twee jaar ongeslagen te blijven en de competitie weer te winnen. de honger is groot en zelfs wanner we drie goalen voorstaan blijft iedereen naar voor stormen, Wij willen voetballen zoals SAmson en Gert zouden zeggen.
Ik ga nu met AFS drie dagen genieten In Gorgona aan het strand en daarna zien we wel weer.
Op de universiteit gaat alles op z'n gemak. We moeten wel binnekort een presentatie over België doen in het Spaans, maar die is al volledig klaar.
Na dat de match van vorige week niet doorging was het deze zondag dan zo ver, eindelijk!
Toch wel een beetje zenuwachtig want iki wist niet goed wat mij te wachten stond. Ik kom direct in een groep terecht dat mij met alles wilt helpen en al plannen ligt te maken voor mijn verjaardag.
We maakten ons klaar, ik met mijn prachtig truitje dat ik cadeau kreeg en opwarmen. We speelden tegen Real Madrid, achteraf gezien was Bale toch wel duidelijk niet van de partij en de rest van de ploeg ook niet.
We hebben met 5-0 gewonnen ook dankzij een paar saves waar courtois zelfs bewondering zou opbrengen.
Ik mocht de hele tweede helft spelen als centale middenvelder de moeilijkheid hier is wel dat je maar met 10 speelt en dus maar met 1 centrale middenvelder dus het was voor mij loodzwaar maar desondanks geen slechte match gespeeld. eenmaal dat de communicatie beter gaat en de conditie zal ik meer ballen krijgen en er meer kunnen recupereren. Achteraf alles gevierd met een paar bakken bier en ik heb er een getrakteerd voor mijn eerste match en Viva Bélgica is waarschijnlijk de nieuwe lijfspreuk. Binnekort krijgen we allemaal truitjes met naam en rugnummer. Ik ga spelen met nummer 17 want de 7 was al bezet, er is nog enkel een discussie over welke naam dat er bij mij opkomt maar dat zien we wel! We hebben de spelersbus nog gedoopt!
Het is wel een grotendeels nieuwe ploeg maar we hopen toch om net als de vorige twee jaar ongeslagen te blijven en de competitie weer te winnen. de honger is groot en zelfs wanner we drie goalen voorstaan blijft iedereen naar voor stormen, Wij willen voetballen zoals SAmson en Gert zouden zeggen.
Ik ga nu met AFS drie dagen genieten In Gorgona aan het strand en daarna zien we wel weer.
zondag 11 augustus 2013
België boven
Hehe de laatste dagen zijn toch wel snel gegaan. Elke dag weer een nieuwe uitdaging, elke dag weer een woordje Spaans meer, ik voel mij gewoon elke dag meer Panamees en minder Belg. Dit zijn mijn mensen op het gemak, hartelijk ,iedereen welkom en opgewekt. Elke dag een stralend zonnetje en al een kleine stapel vrienden, het wordt langzaam aan Robbe Cedeño Wils. De afgelopen week was heel plezant we gingen vorig weekend naar het strand ( ik en Jose) Jose en zijn broer hielpen bij Argelidis campagne en zijn nu mijn animators en vrienden waar ik elke dag zowat bij ben. Dus gingen we eens een dagje naar zee dat van een heerlijke temperatuur was en daarna de beachhouse bezichtigen, daar troffen we een elke misdaadwaardige crimescene aan. Alles omver veel schade en de waardevolste spullen weg, hop de politie bellen die aankomen met machinegeweren alsof de misdadigers er nog zijn. Een korte verklaring afleggen en dan wachten op het onerzoeksteam. die kwamen aan met een enorme koffer rechtstreeks meegnomen van de filmset. Je verwacht dat ze iets enorms indrukwekkend eruit gaan halen en dan halen ze er een kleine in de zakpassende camera uit. klikklik de auto in en ciaoo. Ik ben nu ook officieel toerismestudent en morgen is mijn eerste dag naar school, spannend (12 augustus)! Dit weekend is Emma langsgekomen, samen met Jose en Eduardo wat in Las Tablas rondgehangen en naar het strand gegaan, de leukste dag tot nu toe. Vandaag ben ik haar in Los Santos gaan bezoeken en ik kan de trip aanbevelen om daar te gaan eten in het overheerlijke restaurant van haar mama, Magalie was wat later ook aanwezig en zo kleurde de dag zeer belgisch. Asta luego!
donderdag 8 augustus 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)