Je moet dat van de goede kant zien, ik heb gewoon geen tijd omdat ik de hele tijd bezig ben of toch gewoon geniet van het luie leven hier. (dat zich toch al wel begint te profileren aan het buikje)
ik moet nu toch wel beginnen nadenken wat er allemaal gebeurt is want het ene is toch wat vager of dat aan overmatig drankgebruik ligt laat ik in het midden, maar bon zoals ik al zei ik ben hier bezig en ik amuseer mij. Ik groei elke dag dichter naar mijn gezin toe en dat doet wel deugd. Ik noem hun nu al een tijdje mama en papa en zo begint het toch ook te voelen, in het begin voelt het raar om iemand anders zo te noemen, maar naarmate je elkaar leert kennen heb je meer de neiging om in elkaars armen te springen en begint het natuurlijk te voelen.
Na die heerlijke vakantie in San Blas was het terugkeren naar de normale wereld van Universiteit. In de ochtend sta ik om 6 op douch oftewel met stromend water of met de emmer afhankelijk of het water werkt atvaak zo niet is. Ontbijtje maken en dan wandelen naar onze winkel om goeiemorgen te zeggen en dan de bus naar de unief te pakken. Ik heb les tot een uur of 12 en dan keer ik meestal naar huis of ik ga nog iets doen met een uitwisselingsstudent. Een paar avonden in de week ga ik ook iets drinken met mijn ouders in de bar vlakbij, ge ziet wij zijn vor elkaar gemaakt. Panamezen zijn eigenlijk over het algemeen vrij vaak dronken. Nu ik ook terug wa van San Blas waren het de 9 dagen feesten van Guararé: stierengevechten, typische dansen en een folklore optochten en openlucht discotheken het is er allemaal. Dankzij Rik moest ik mij in de ring begeven en deelnemen aan het stierengevecht, gemoet wat overhebben voor vriendschap zeker? Al moet ik het gevaar toch wel minimaliseren aangezien we met een 50 tal binnen de ring stonden. Niettemin is het toch hollen als de stier in de buurt komt. ook waren het die dagen dat ik voor de eerste keer in mijn typico kledij rondliep, een hemd met gekleurde knopen ,broek en schoenen. Nog geen hoed want die hadden we thuis niet in mijn maat. nog wat met vrienden gaan feesten, voor mij waren die feesten meer dan geslaagd. In de week erachter wat recupereren en dan donderdag feest in ijn dorp wat volledig met guararé valt te vergelijken maar op veel kleinere schaal.Vuurwerk om 9uur in de ochtend het kan niet gekker. Vrijdag is het dan het aftreden van de konining van het vorige jaar en de kroning van blijkbaar een van mijn 3000 nichten, familie ik denk dat half Panama aan elkaar gerelateerd is.
Zaterdag ben ik dan met de voetbalploeg naar de feesten van El Munoz, ook wel weer typische dansen maar goed geamuseerd en daar Hjördis leren kennen en haar wel eerst goed schrik aangejaagd met tien starende Panamezen rond mij die maar bleven riepen hoe mooi ze was en wat ze wou drinken van hun.
Ik ben ook een week naar de hoofdstad geweest om die te gaan verkennen en mijn visum voor een jaar in orde te brengen. Ik bleef daa slapen bij Reinout die daar in een super gezin leeft en ook in een supercomite met veel activiteiten en waar ze smen elaars verjaardag vieren en organiseren, iets wat toch echt bij ons op het platteland ontbreekt. het was dan leuk om daar aan mee te doen en is een keer thaïs te eten, want onze eigen cultuur delen en die van de anderen leren kennen is ook een onderdeel van onze uitwisseling. de dag erachter zijn we dan met een grote groep weer Thaïs gaan eten in een restaurant en daarna nog even naar het casino, begonnen met drie dollar en met de riante som van drie dollar en vijfentwintig cent geëindigd, toch wel grappig om die uitdrukking op mensen hun gezicht te zien als je daar je kleine som komt afhalen. Toen vertelde Tomas ons( een duitser voor de verandering) dat men nog figuranten zocht voor de film "Hands of stone" met Robert de Niro en Usher raar genoeg. Reinout had wel goesting du ik ging met hem mee om hem in te schrijven maar eerst had ik er niet echt goesting in maar ik liet mij vlot overtuigen door de casting. Gisteren ben ik gebeld en ik word maandag en drie en vier november verwacht om te figureren en eerlijk gezegd ik kijk er wel naar uit.
Spijtig geeg slaagde Panama zich ondanks de gunstige uitgangpositie zich niet te plaatsen voor de wereldbeker, twee keer verloren in de laatste minuten tegen mexico en de USA, ik heb een land nog nooit van feestgedruis in zo een stilte zien overgaan. Wat begrijpelijk is dat als je op 1 minuut van het einde ineens van gequalificeerd naar nu ja de absolute verliezer gaat.
Ook hebben we babyshower van mijn zus is net achter de rug en ik heb de rest van mijn eigenlijk echt loco familie leren kennen. het was een succes en een feest panamezen waardig.
met een paar spelletjes waar ik eindigde met een pamper aan voor de rest van de avond. Nachtje daarvoor eindelijk naar de discotheek geraakt van Las Tablas.
Straks weer naar een feest in El Munoz met de ploeg ik heb er goesting in!
Ik zet een paar foto's op facebook dus zeker kijken!
Hasta Luego en stiekem mis ik jullie toch een beetje!
Ook hier toch nog een gelukkige verjaardag aan de jongeheer Vinck die vandaag 20 Lentes jong wordt!
