België boven

Hehe de laatste dagen zijn toch wel snel gegaan. Elke dag weer een nieuwe uitdaging, elke dag weer een woordje Spaans meer, ik voel mij gewoon elke dag meer Panamees en minder Belg. Dit zijn mijn mensen op het gemak, hartelijk ,iedereen welkom en opgewekt. Elke dag een stralend zonnetje en al een kleine stapel vrienden, het wordt langzaam aan Robbe Cedeño Wils. De afgelopen week was heel plezant we gingen vorig weekend naar het strand ( ik en Jose) Jose en zijn broer hielpen bij Argelidis campagne en zijn nu mijn animators en vrienden waar ik elke dag zowat bij ben. Dus gingen we eens een dagje naar zee dat van een heerlijke temperatuur was en daarna de beachhouse bezichtigen, daar troffen we een elke misdaadwaardige crimescene aan. Alles omver veel schade en de waardevolste spullen weg, hop de politie bellen die aankomen met machinegeweren alsof de misdadigers er nog zijn. Een korte verklaring afleggen en dan wachten op het onerzoeksteam. die kwamen aan met een enorme koffer rechtstreeks meegnomen van de filmset. Je verwacht dat ze iets enorms indrukwekkend eruit gaan halen en dan halen ze er een kleine in de zakpassende camera uit. klikklik de auto in en ciaoo. Ik ben nu ook officieel  toerismestudent en morgen is mijn eerste dag naar school, spannend (12 augustus)! Dit weekend is Emma langsgekomen, samen met Jose en Eduardo wat in Las Tablas rondgehangen en naar het strand gegaan, de leukste dag tot nu toe. Vandaag ben ik haar in Los Santos gaan bezoeken en ik kan de trip aanbevelen om daar te gaan eten in het overheerlijke restaurant van haar mama, Magalie was wat later ook aanwezig en zo kleurde de dag zeer belgisch. Asta luego!

enkele foto's

The beginning of an adventure

Hey

De eerste week in Panama zit er op hier volgt een kleine bloemlezing.

Eenmaal de gate door waren de traantjes snel gedroogd bij iedereen want man iedereen had goesting . De sfeer zat van minuut 1 goed. We hadden het gevoel dat we elkaar al jaren kenden. Na een lange vlucht waren we er dan, die was voor de ene wat aangenamer dan voor de ander ,Lien die naast mij zat hing meer in het kotszakje dan er boven.

Eenmaal aangekomen werden we opgevangen door Bernice onze cöordinator, die al jaren in Panama woont en oorspronkelijk van onze noorderburen komt. Hop naar het hotel en daar uitrusten en de volgende dag naar migratie voor een voorlopig visum. De bus op en eindelijk begonnen aan ons avontuur. Emma, Lien en ik samen met Oscar op de bus (topkerel, ons met doodgelachen) en zo naar onze bestemming. Komen we  aan in Las Tablas, Emma was al eerder uitgestapt en zo kwamen Lien en ik aan in onze nieuwe thuishaven. Het gezin van Lien stond haar op te wachten en begroette mij even hartelijk als hun splinternieuwe dochter.

Even later kwam dan mijn mama aan en eerlijk is eerlijk het was een teleurstelling. ze wist niets over mij en waar ik hoorde dat andere verwelkomt werden door naar de discotheek te gaan of een half volksfeest, mocht ik mee om posters en folders van haar campagne te gaan halen. Ze toonde absoluut geen interresse in mij, elke vraag die ik stelde werd zowat afgewimpeld. ik voelde mij rotslecht, niet dat ik naar huis wilde maar ik voelde mij echt niet welkom. Als ik het huis moet beschrijven: enorm het is een  kleine villa, ik heb er mijn eigen kamertje en badkamertje in een aparte blok, eigen sleutel enzovoort. Ook twee honden omdat ik hun Spaanse namen niet kan onthouden heb ik ze maar grote kakker en kleine kakker genoemt, grote kakker loopt mank en op drie poten en is nogal snel op zijn pootjes getrapt en zet zijn tanden nogal hardhandig in je arm. Kleine kakker vindt niks leuker dan mijn schoenen aan te vallen en daar wat op te kauwen, hij luistert ook al verbazend goed naar zijn nieuwe naam. De dagen volgen elkaar op maar vielen tegen posters maken en daarna gaan opplakken, nu zijn het folders vouwen. Dus ik zit hier een beetje opgesloten gelukkig zijn Jose en Eduardo hier twee kerels waar ge u mee dood lacht! zonder hun zou het hier niet uit te houden zijn. Argelidis mijn mama wie ik een uurtje per dag zie, ze heeft het veel te druk. dit klinkt nu negatief en dat was het ook. gisteren was anders ,eindelijk  de gsm in orde gebracht een nieuw nummer enzovoort en het belangrijkste van al ik heb de rest van mijn familie gezien en een waardig en hartelijk welkon gekregen met Cerveza's en Vodka in overvloed! het was de verjaardag van de man van mijn zus en ik kreeg eindelijk een bevredigende uitleg voor de eerste dag. Argelidis kleindochtertje lag in het ziekenhuis sinds de dag van mijn aankomst, niet meer dan begrijpelijk dat ze die dag dus zo kort was ,arme Argelidis! Wat nu al dat werk rond de politiek betreft dat moet ik er nu tijdelijk bij pakken en zo ben ik toch bezig. ik heb ook echt wel gemerkt deze dagen dat Argelidis een heel hartelijke vrouw is maar ze heeft het gewoon heel druk wat wel spijtig is. Vandaag ben ik met Sergio en Lien naar de Universiteit gegaan voor ons in te schrijven,maar omdat wij lokale beroemdheden zijn krijgen we een speciale behandeling en mogen maandag nog eens terug komen. Daarna nog wat gaan praten en een eerste uitstap naar een eiland gepland om zeeschilpadden hun eieren te zien leggen! Daarna Lien gaan afzetten aan het werk van haar mama, het ziekenhuis. Daar had iedereen al over haar gehoord en toen ze hoorden dat wij er waren stroomden het halve ziekenhuis toe om ons als apen in een kooi aan te gapen, vooral Lien natuurlijk die zoveel aandacht kreeg dat elke beroemdheid nog jaloers zou worden. Hopelijk trekt de lijn van de laatste twee dagen zich door want dan ziet het eruit dat het een topjaar gaat worden!

groetjes en foto's volgen nog!

Robbi ( Robbe krijgen ze toch niet uitgesproken)